Στις 15 Ιούλη, ημέρα ψήφισης των προαπαιτουμένων αντιλαικών μέτρων στη Βουλή από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ζήσαμε κάτι που σε πολλούς μπορεί να φάνηκε απότομη επιστροφή στο παρελθόν.

Ογκώδεις δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στη μνημονιακή κόλαση, ένα λαό στο δρόμο προδομένο αλλά όχι υποταγμένο, να χτυπιέται από τους τραμπούκους των ΜΑΤ και τους φασίστες της ΔΕΛΤΑ.

Δέκα μέρες μετά το δημοψήφισμα, το πραξικόπημα που συντελέστηκε όχι μόνο στις Βρυξέλλες αλλά και στα κυβερνητικά επιτελεία έπρεπε να εκφραστεί και στο δρόμο, να οπλίσει το χέρι της αστυνομίας και να γίνει πραγματικό μήνυμα για το από εδώ και στο εξής για το λαϊκό κίνημα.

Τα προπετάσματα δημοκρατίας και ανοχής (όσα και αν υπήρχαν) έπεφταν με εκκωφαντικό κρότο με κάθε ΝΑΙ που ξεστόμιζαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με κάθε δακρυγόνο και κρότου λάμψης πάνω στον αγωνιζόμενο λαό.

Η αστυνομία του Πανούση έδειξε, επίσημα και σε πλατιά κλίμακα πλέον, πως δεν διαφέρει ούτε έχει και να ζηλέψει κάτι από αυτή του Κικίλια και του Δένδια. Η σκληρή καταστολή απέναντι στα μπλοκ των συλλογικών φορέων και των πολιτικών οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ακόμα και στο μπλοκ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ένα τελεσίγραφο στον αγωνιζόμενο λαό από τη κυβέρνηση του Τσίπρα: η πολιτική που θα ολοκληρώσει την εξαθλίωση του λαού θα εφαρμοστεί πάση θυσία ακόμα και χωρίς συναινέσεις από τα κομμάτια του λαού που αξίωνε να εκπροσωπήσει και να προστατεύσει.

Οι βίαιες συλλήψεις 15 αγωνιστών, η κακοποίηση και τα βασανιστήρια που υπέστησαν, η προκλητική ασυλία και ατιμωρησία που απολαμβάνει η αστυνομία δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας προσωπικής αντιδημοκρατικής παρέκκλισης του Πανούση. Φέρουν την υπογραφή του Τσίπρα και όλου του κομματιού του ΣΥΡΙΖΑ που συναίνεσε στην ψήφιση των μέτρων (από τους βουλευτές μέχρι τα στελέχη ή και τους επίδοξους χαλίφηδες) και επαναλαμβάνουν σε κάθε τόνο πως το κράτος έχει όχι μόνο συνέχεια αλλά και χρήσιμους μηχανισμούς για να καταστέλλει τη λαϊκή οργή.

Η αισχρή παρωδία δίκης στην οποία παραπέμφθηκαν, μέσα στην οποία ήταν εμφανής η αγαστή συνεργασία της δικαστικής εξουσίας με τους μάρτυρες κατηγορίας οδήγησε, με διαδικασίες fast track, απαξίωση των μαρτύρων υπεράσπισης, άρνηση αναβολής, σε επιλεκτικές και εκδικητικές καταδίκες αγωνιστών με γνωστή κινηματική και συνδικαλιστική δράση και τελικά στην ποινικοποίηση του αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Δε πρόκειται για μια περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ "ήθελε, αλλά δε μπόρεσε" να ελέγξει το κράτος, αλλά για ευγενική παροχή υπηρεσιών του ενός στον άλλον. Η λασπολόγηση των συλληφθέντων από την κυβέρνηση ως τρομοκράτες, μπαχαλάκηδες κτλ είχε σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Να σπείρει το φόβο μέσα και έξω από το κίνημα, να στεριώσει την εξουσία της με σιδηρά πυγμή, να διασαφηνίσει πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση από τα μνημόνια, το ευρώ και την ΕΕ. Έτσι θα συνεχίσει, με τη στήριξη από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι των μνημονίων, ώστε να μην "πέσει η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας".

Ο λαός που διαδήλωνε και χτυπήθηκε τις μέρες της ντροπής έξω από τη Βουλή δε διαμαρτύρονταν μόνο για τις προτάσεις του Σόιμπλε. Έδινε ένα σαφές μήνυμα και στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, διατράνωνε την αγανάκτηση του για την προδοσία που αυτή συντελούσε εις βάρος του. Για αυτό αντιμετωπίστηκε σαν εσωτερικός εχθρός. Όπως και οι κάτοικοι των Σκουριών που έβρισκαν τα ΜΑΤ να κάνουν πλάτη στα παρακρατικά χτυπήματα από εργαζόμενους της El Dorado Gold, οι συλληφθέντες μέσα στο Άσυλο στα Προπύλαια τον Απρίλιο, τα δεκάδες περιστατικά αστυνομικής βίας που έγιναν σαφή καθοδήγηση του Τσίπρα και του Πανούση, σαν πρόβα τζενεράλε της καταστολής.

Για εμάς το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Όσο βρισκόμαστε στο πλαίσιο της Ευρωπαικής Ένωσης και του Ευρώ και κάποιοι αξιώνουν πως θα το μεταρρυθμίσουν από μέσα, το αποτέλεσμα θα είναι εγκληματικό για το λαό.

Γιατί δεν υπάρχει αριστερό και δεξιό μνημόνιο, δεν υπάρχει περιθώριο άσκησης έστω και ελάχιστης φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στη παγίδα του χρέους και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Όσο ξηλώνονται οι αυταπάτες του φιλοευρωπαισμού και της "αριστερής" αστικής διαχείρισης, θα στέλνονται τα ΜΑΤ να μπαλώνουν με τη βία την κοινωνική ειρήνη. Τελικά όμως, όσο ο λαός θα οργανώνεται, θα αμύνεται των δικαιωμάτων του, θα διεκδικεί την αξιοπρέπεια του και θα ανατρέπει τις μνημονιακές κυβερνήσεις, με άμεσο στόχο αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόσο θα αποκτά πολύτιμα διδάγματα.

Οι αγώνες του λαού μας, το ΟΧΙ μέχρι το τέλος, είναι οι μόνοι που μπορούν να σπάσουν την τρομοκρατία των κρατικών μηχανισμών, είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν μια εναλλακτική, αντικαπιταλιστική έξοδο από την κρίση κόντρα στους σχεδιασμούς του Κεφαλαίου και τους δεξιά-αριστερά υπηρέτες του.

Αριστερή Συσπείρωση

Ιούλης 2015