Στις 14 Οκτώβρη δικάζονται οι 16 συνδικαλιστές και αγωνιστές που συνελήφθησαν ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου του 2012, στη Θεσσαλονίκη. Τέσσερις δεκαετίες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι αγώνες του λαϊκού κινήματος έδειξαν και συνεχίζουν να δείχνουν, με πολύ καθαρό τρόπο, μέσα από την μαζικότητα και την δυναμική τους σε όλες τις πόλεις της χώρας, πως λαός, εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαία αντιστέκονται στο κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο που οδηγεί η βάρβαρη πολιτική της συγκυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Αν θυμηθούμε λίγο το κλίμα της τότε περιόδου, θα δούμε το όργιο καταστολής που είχε εξαπολυθεί ενάντια σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια από τους κρατικούς μηχανισμούς. Στις 15 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια δηλαδή των τριήμερων εκδηλώσεων για τη 17η Νοέμβρη, οι μπράβοι της ΕΛ.ΑΣ. ξεκίνησαν με τις συλλήψεις εργαζόμενων και συνδικαλιστών των ΟΤΑ και του δημοσίου τομέα, επειδή είχαν το “θράσος” να αμφισβητήσουν την γερμανική επιτροπεία στην οποία αυτοί υποκλίνονται, που αγωνίζονταν για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην εργασία που η σύγχρονη δικτατορία της αστικής τάξης αμφισβητεί, μην έχοντας να τους προσφέρει παρά μόνο ανεργία και εξαθλίωση. Σημειωτέον πως ένας από τους συλληφθέντες, ο σύντροφος Θ. Αγαπητός (περιφερειακός σύμβουλος σήμερα) συνελήφθη μέσα στο ίδιο το σχολείο όπου δίδασκε.
Το αποκορύφωμα της κατασταλτικής επίθεσης συντελέστηκε με το σύνολο των εκπροσώπων του αστικού κράτους σε αγαστή συνεργασία. Τα ΜΑΤ, με τις ευλογίες της τότε πρυτανείας Μυλόπουλου, προχώρησαν στην πιο προκλητική τους ενέργεια το βράδυ της 17ης Νοέμβρη του 2012. Επιτέθηκαν στη διαδήλωση που είχε καταλήξει μπροστά στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ, παραβίασαν κατάφωρα και χυδαία το Πανεπιστημιακό Άσυλο και τραυμάτισαν και συνέλαβαν 16 αγωνιστές φοιτητές, μεταξύ των οποίων και μέλη της Αριστερής Συσπείρωσης. Οι κατηγορίες που αποδόθηκαν στους συλληφθέντες πέρα από ανυπόστατες και αντιφατικές, είναι και γελοίες καθώς τους χρεώνεται ακόμα και επικίνδυνη σωματική βλάβη στις διμοιρίες των ΜΑΤ, τη στιγμή που κάποιοι από τους αγωνιστές πήγαν τις επόμενες μέρες στον ιατροδικαστή με ανοιγμένα κεφάλια.
Δυο χρόνια μετά, με την ακροδεξιά κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και το φασιστικό δεκανίκι της Χρυσής Αυγής, η επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα και κάθε μορφής κοινωνικό και πολιτικό κεκτημένο συνεχίζεται. Η προσπάθεια επιβολής των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που γυρίζουν τα εργασιακά δικαιώματα στον 19ο αιώνα περνάει αναπόφευκτα μέσα από την προκλητική εξίσωση κάθε λαϊκής αντίστασης με τις παρακρατικές φασιστικές επιθέσεις της Χ.Α και τη διάχυτη αστυνομοκρατία που παρατηρούμε στην καθημερινότητα μας και τις διαδηλώσεις. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στον ένα χρόνο από την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες χρυσαβγίτες, όπου η αστυνομία επιτέθηκε προληπτικά (!) στους διαδηλωτές, στοχοποιώντας συγκεκριμένα πολιτικούς χώρους. Και όλα αυτά γίνονται στο φόντο του κρατικού και παρακρατικού ξυλοδαρμού μεταναστών, των βασανιστηρίων στη ΓΑΔΑ, του αβανταρίσματος της ναζιστικής και απόλυτα συστημικής Χ.Α από την πολιτική της κυβέρνησης και την ελληνική αστική τάξη.
Ο λαός δεν έχει ξεχάσει πως 40 χρόνια πριν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκε διεκδικώντας ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σε εναντίωση με τον ιμπεριαλισμό και με μαχητικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Τα μηνύματα του '73 έχουν χαραχθεί βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο και όσο και να παραφράζονται, δε μπορούν να ξεχαστούν, πριν βρουν την τελική δικαίωση τους. Όσο διαφορετικές και να είναι οι συνθήκες μεταξύ του 1973 και του 2014, άλλο τόσο επιτακτική είναι η ανάγκη για την εμφάνιση του λαϊκού κινήματος στο προσκήνιο, ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να αμφισβητήσει τις αντιλαϊκές πολιτικές αλλά και να βάλει αναχώματα στην άνοδο του φασισμού. Γιατί αν κάπου οφείλουμε τα κοινωνικά και δημοκρατικά κεκτημένα που σήμερα περιστέλλονται με βίαιο και συνοπτικό τρόπο, είναι στους αγώνες του '73 και της μεταπολίτευσης, του μαζικού και ριζοσπαστικού κινήματος που δεν επαναπαύθηκε- ενσωματώθηκε στην “Αλλαγή” του '81, αλλά συνέχιζε να παλεύει για την πραγματική αριστερή και αντικαπιταλιστική ανατροπή. Γιατί οι αγώνες αυτοί δεν τέλειωσαν ποτέ, όπως είδαμε στο Φοιτητικό Κίνημα του '06-07, στο Δεκέμβρη του '08, στις πλατείες και τις Γενικές Απεργίες του '11, στις διαδηλώσεις του Φλεβάρη του '12, στη Χαλυβουργία, το Μετρό, την ΕΡΤ και στη δολοφονία του Φύσσα. Και θα συνεχίζουν μέχρι να δικαιωθούν.
Η Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλει τις συλλήψεις των αγωνιζόμενων εργαζομένων-φοιτητών συντρόφων και μελών της.
Το λαϊκό κίνημα δεν θα σκύψει το κεφάλι!
> Θα περιφρουρήσει δημοκρατικές ελευθερίες, δικαιώματα και κατακτήσεις του.
> Θα κάνει δική του υπόθεση το δικαίωμα στην εργασία και θα υπερασπιστεί όσους
αγωνίζονται ενάντια στην ανεργία και την εξαθλίωση, που το πολιτικό σύστημα τους
επιβάλλει.
> Θα κόψει το δρόμο στην οποιαδήποτε έκφραση του φασισμού που αποτελεί απειλή όχι μόνο για τους μετανάστες, τις μειονότητες και τους αγωνιστές αλλά για το σύνολο του λαού.
> Θα αποτρέψει κάθε προσπάθεια κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και θα το
περιφρουρήσει μέσα από τις μαζικές συλλογικές διαδικασίες του.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΡΙΤΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΙΣ 9:00