Σε περιόδους κρίσης όπως η παρούσα, ο περιορισμός βασικών δικαιωμάτων και η περαιτέρω βύθιση μεγάλου μέρους της κοινωνίας στην οικονομική εξαθλίωση, δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από την καταστολή και την τιμωρία όσων τολμούν να αντιστέκονται. Δίκες όπως οι πρόσφατες του Τ. Θεοφίλου, των Σκουριών, του Μ.Ζέρβα, της Ηριάννας και του Περικλή αποτελούν κρίκους σε μια κρατικά οργανωμένη προσπάθεια με διπλό στόχο. Να διαλύσουν στοχευμένα ανθρώπους του αγώνα ρίχνοντάς τους στη φυλακή και να προειδοποιήσουν τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες πως δεν θα αργήσει και η σειρά τους αν δεν τα παρατήσουν. Αυτές οι προσπάθειες διαμορφώνουν ένα σπιράλ καταστολής και πειθάρχησης ως μια προσπάθεια περαιτέρω θωράκισης του κράτους δια της επίθεσης στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των “από κάτω” και ως τέτοιες μας αφορούν όλες και όλους.
Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, μετανάστριες, νέες.
Παίρνοντας τη σκυτάλη του αγώνα από τις ράφτρες και τις υφάντρες της Ν. Υόρκης, που στις 8 του Μάρτη του 1857, σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους που διεκδικούσαν λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό ωράριο, ίσο μισθό για την ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες.
του Σπύρου Κοντομάρη. Δημοσιεύθηκε στο pandiera.gr
1. Για το δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών (1)
Το δικαίωμα των Εθνών στην Αυτοδιάθεση, όπως κληροδοτείται στον εργατικό αγώνα ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και το Φασισμό μέσα από τη Λενινιστική παράδοση, έχει δύο ξεχωριστούς πολιτικούς άξονες που παραμένουν επίκαιροι ως προς την διαλεχτική τους ενότητα.
Το «Μακεδονικό» ζήτημα έχει ανακύψει εκ νέου τον τελευταίο καιρό, ως κυρίαρχο ζήτημα στη σφαίρα της δημόσιας πολιτικής συζήτησης, με αποκλειστική και μονοσήμαντη υπερπροβολή της πτυχής του που αφορά την ονοματοδοσία.
Η Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλλει την απρόκλητη και προβοκατόρικη επίθεση της αστυνομίας στα γραφεία του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Τη μέρα του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία στην Αθήνα, όπου το μεγαλύτερο κομμάτι του αστικού πολιτικού κόσμου "συνηπήρχε ειρηνικά" με τους φασίστες της Χ.Α., εκδηλώθηκαν μια σειρά από ακροδεξιές και φασιστικές επιθέσεις.