Η έκδοση του τέταρτου τεύχους της Αριστερή Ανατροπής πραγματοποιείται στο φόντο μιας σειράς κοινωνικών και πολιτικών μετασχηματισμών στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Συγκλονιστικά είναι τα γεγονότα που προκαλούνται από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Έξι χρόνια μετά από  το σημείο μηδέν της έκρηξης της καπιταλιστικής κρίσης τόσο το κεφάλαιο όσο και οι σύμμαχες προς αυτό τάξεις έχουν αδυναμία να περιγράψουν ένα σχέδιο καπιταλιστικής εξόδου από την κρίση. Εντείνονται ακόμα περισσότερο οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, σφραγίζοντας μια νέα φάση διατάραξης των εύθραυστων ισορροπιών με κύρια θύματα τους λαούς. Τους πολέμους που διεξάγουν στο εξωτερικό, διαδέχονται μια σειρά επιθέσεων στις δυνάμεις της εργασίας στο εσωτερικό των χωρών του «ανεπτυγμένου» καπιταλισμού. Ιδιαίτερα στη χώρα μας οι επιταγές των μνημονίων και της Τρόικας εφαρμόζονται με αμείωτη ένταση, θέτοντας την ελληνική κοινωνία σε μια παρατεταμένη δοκιμασία, από τις πιο δύσκολες στην εξέλιξη της σύγχρονης ιστορίας μας.

41 χρόνια μετά την γνήσια λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά το πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του, αλλά και το πόσο διαχρονικά και ζωντανά στο σήμερα είναι τα διδάγματα του. Ήταν και είναι διαχρονικά μια τομή μέσα στη συνέχεια της καπιταλιστικής ομαλότητας και της πολιτικής ενσωμάτωσης. Η καθοριστική εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο και ο τρόπος με τον οποίο αυτός ακύρωσε τα σχέδια ιδεολογικής υποταγής της Αριστεράς μέσω μιας ομαλής αποκατάστασης της Δημοκρατίας, είναι σήμερα απολύτως επίκαιρη. Το αίτημα ριζοσπαστικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς υπαναχωρήσεις, παραμένει ανεκπλήρωτο.

Διαβάστε περισσότερα...

Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, το υπουργείο και οι νέοι αντιδραστικοί πρυτάνεις προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν το θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου και να καταστείλουν κάθε φωνή αντίδρασης. Σήμερα 13/11, ενόψει του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θ. Φορτσάκης, επέλεξε να καλέσει τις αστυνομικές δυνάμεις να περικυκλώσουν το κτήριο της πρυτανείας του ΕΚΠΑ και της Νομικής. Το ίδιο κλίμα επικρατεί και στο κτήριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών υπήρχε προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού συλλόγου για σήμερα Πέμπτη, ενώ ο Φοιτητικός σύλλογος της Νομικής έχει πάρει απόφαση για κατάληψη εν' όψει του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου η οποία θα ίσχυε από σήμερα Πέμπτη 13/11 έως τη Δευτέρα 17/11.

Η 41η επέτειος από την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας να βιώνουν μια ακόμα σκληρότερη επίθεση στα δικαιώματα και το βιωτικό τους επίπεδο από αυτήν που είχε προηγηθεί της εξέγερσης τότε. Η επίθεση είναι μακρά, άγρια και η έξοδος από το μνημόνιο και η “κυβέρνηση σωτηρίας” με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αρκετά με την απόπειρα “κοινοβουλευτικοποίησης” της χούντας που τίναξε στον αέρα η εξέγερση. Μια εξέγερση που στο σήμερα όμως θα πρέπει να ξεπερνάει τα αστικοδημοκρατικά πλαίσια τα οποία της επιβλήθηκαν τότε, να αποτελεί αποτέλεσμα και συνάμα προχώρημα της αναγκαίας διαδικασίας ταξικής ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και να καταλήγει με αυτόν τον τρόπο σε κάτι περισσότερο και βαθύτερο από μια εξέγερση.

3η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ στις 12 Ιουλίου 2014

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

1. Όλοι οι βασικοί οικονομικοί δείκτες στις χώρες που το κεφάλαιο αποτυπώνει συντριπτική κοινωνική ισχύ (ΗΠΑ, Ιαπωνία, BRICS, Γερμανία, Γαλλία, ΗΒ, ΕΕ) αδυνατούν να σημειώσουν ανάκαμψη. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι βασικοί δείκτες της εργασίας (ανεργία, παραγωγικότητα, μισθός, κόστος) φανερώνουν ένταση της εκμετάλλευσης και ταξική κατίσχυση.

Ελλείψει ενός νέου παραγωγικού και τεχνολογικού υποδείγματος ικανού να ανατάξει την κερδοφορία του, το κεφάλαιο επιχειρεί να διαχειριστεί την καπιταλιστική αστάθεια μεσοπρόθεσμα. Εξαντλεί τα καύσιμα της αναίρεσης του κοινωνικού συμβολαίου, προχωρά σε μικρής έκτασης καταστροφή κεφαλαίων κυρίως σε χώρες της περιφέρειας του καπιταλιστικού πυρήνα, υλοποιεί μικρής κλίμακας και μεγάλης σφοδρότητας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε περιοχές έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 

2. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στην ΕΕ και την Ελλάδα, χαρακτηρίζονται από την τάση πολιτικής μετατόπισης ενδιάμεσων κοινωνικών στρωμάτων που ιστορικά ανήκαν  στην κοινωνική συμμαχία του κεφαλαίου και σήμερα πιέζονται από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Ο πολιτικός χώρος της «λαϊκής δεξιάς», κυρίως όμως της σοσιαλδημοκρατίας συρρικνώνεται καθώς καταργείται ο ιστορικός του ρόλος, πρωτίστως εις όφελος εθνικιστικών και ακροδεξιών ρευμάτων στον πυρήνα της ΕΕ και λιγότερο εις όφελος της Αριστεράς εντοπισμένα σε ορισμένες χώρες των μνημονίων (Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία).

Παρά ταύτα η πολιτική ηγεμονία του κεφαλαίου στην ΕΕ διατηρείται καθώς πάνω από 70% των εδρών καταλαμβάνεται από ευρω-ομάδες σκληρά προσδεμένες στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού.

3. Οι δυνάμεις της Ευρω-Αριστεράς βρίσκονται σε παρατεταμένη και βαθιά ιδεολογική κρίση, χάνουν μια ιστορική ευκαιρία να εκφράσουν τμήματα της εργατικής τάξης που συνθλίβονται κάτω από τις αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές της ΕΕ, αμετανόητα υπερασπιζόμενες την πάγια θέση της Ευρώπης των λαών.

Αρνούνται πεισματικά να διατυπώσουν και να διεκδικήσουν το ανεκπλήρωτο δικαίωμα των εκμεταλλευομένων τάξεων στην διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας, υποτάσσονται στο κεφάλαιο, την ΕΕ και τον μηχανισμό του χρέους ως εργαλείο απόσπασης πλούτου από τις λαϊκές τάξεις και αποθησαύρισης των ισχυρών καπιταλιστικών μερίδων.

Διαβεβαιώνουν ότι μια «αναπτυξιακού» και σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση της κρίσης είναι αναγκαία και εφικτή , αποκρύπτοντας ότι η εφαρμογή έστω και μόνο ενός μικρού τμήματος αυτής της πρότασης θα προϋπέθετε τη συνολική σύγκρουση με το κεφάλαιο.