Οι φετινές εξαγγελίες του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ, θα πραγματοποιηθούν εν μέσω ανακατατάξεων στο διεθνές σκηνικό, συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία, ενεργειακής κρίσης και ένα νέο κύκλο ύφεσης να διαφαίνεται για το προσεχές διάστημα. Σε αυτό το κλίμα, ο πρωθυπουργός θα μιλήσει στις 10 Σεπτέμβρη, «θριαμβολογώντας» για «ανάπτυξη 7%», για την υποτιθέμενη έξοδο της χώρας από τους μηχανισμούς εποπτείας, «θριαμβολογώντας» για τις μηδαμινές – στην πραγματικότητα – αυξήσεις στους μισθούς την στιγμή που έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας με αυξήσεις τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης και τον λαό να βρίσκεται σε οικονομική κατάρρευση.
Διεθνώς η ισορροπία ανακατατάσσεται, προϊόν της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας των ΗΠΑ και τη μετατόπιση του κέντρου οικονομικής, παραγωγικής και πολιτικής ισχύος προς την πλευρά της Ασίας και της Κίνας. Σε αυτό το πλαίσιο ο οι λαοί εμπλέκονται σε ένα διαρκές παιχνίδι θανάτου. Βασική επιδίωξη για τις αστικές τάξεις του «δυτικού κόσμου» είναι η διατήρηση της κυριαρχίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με χαρακτηριστικό τον πόλεμο στην Ουκρανία, που αποτελεί απότοκο της μακροχρόνιας προκλητικότητας και εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Υπό αυτό το πρίσμα, η επίσκεψη της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ στην Ταιβάν, είναι δηλωτική της εξέλιξης μιας, κάθε άλλο παρά τυχαίας και ασυντόνιστης, επιθετικής τακτικής από μεριάς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που επιχειρεί να αναδιατάξει ζώνες επιρροής, αναμοχλεύοντας και δημιουργώντας εκ νέου σκηνικά αποσταθεροποιήσεων και δυνάμει πολεμικών συγκρούσεων ανά τον κόσμο. Στο φόντο της εξέλιξης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών επιχειρείται ο προσανατολισμός του πολιτικού σκηνικού στο εσωτερικό των χωρών στην ενίσχυση και πάση θυσία νίκη του κυρίαρχου ιμπεριαλισμού, εκπαιδεύοντας τους εργαζόμενους στην λιτότητα και τις θυσίες που πρέπει να αναλάβουν για την ανάκτηση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της δύσης έναντι της αυξανόμενης υπεροχής της ανατολής σε συγκεκριμένους τομείς.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, στρατηγική επιλογή όλων των κυβερνήσεων, και η ενεργή συμμετοχή στον πόλεμο, ρίχνει νερό στο μύλο των αντιπαραθέσεων και έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό. Η ελληνική αστική τάξη δίνει γη και ύδωρ στον κυρίαρχο ιμπεριαλισμό ενώ μετατρέπει τη χώρα απ' άκρο σ' άκρο σε ορμητήριο πολέμου. Η εμπλοκή της χώρας μας στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ εξαρτά την εθνική και λαϊκή κυριαρχία από την εκπλήρωση και υποταγή στα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Σε αυτές τις συνθήκες ενεργειακής φτώχειας και εκτόξευσης του πληθωρισμού, διεξάγεται λυσσαλέα επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων που οδηγεί στη μαζική αναδιανομή - υφαρπαγή του λαϊκού εισοδήματος. Οι ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και την ενέργεια, ήταν μόνο η αρχή αυτού που η κυβέρνηση περιγράφει ως «δύσκολο χειμώνα», ενώ τα επιδόματα της φτώχειας, τα voucher, το φαγητό με το δελτίο από τα σούπερ-μάρκετ και οι υποτιθέμενες αυξήσεις του βασικού μισθού (μικρότερες αθροιστικά από το ποσοστό πληθωρισμού) δεν ανταποκρίνονται στο ελάχιστο στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Η «ανάπτυξη» που περιγράφει η κυβέρνηση, αρκείται μόνο στην επιδοματική πολιτική και καλεί τον λαό να σηκώσει ακόμα μια κρίση στις πλάτες του. Η ανεργία καλπάζει ειδικά στη νεολαία, οι εργαζόμενοι με τις ευλογίες της κυβέρνησης μένουν απροστάτευτοι απέναντι στον εργοδοτικό δεσποτισμό, ενώ τα αντεργατικά μέτρα του νόμου Χατζηδάκη, επιχειρούν να αναγορεύσουν τον εργοδότη σε μοναδικό ρυθμιστή της εργασιακής σχέσης και να κατακερματίσουν περαιτέρω τους εργαζόμενους, μετατρέποντας την όποια διαπραγμάτευση για τις εργασιακές σχέσεις και τον μισθό σε ατομικό bras de fer μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου.
Η κυβέρνηση βαφτίζει το κρέας ψάρι.
Η παταγώδης αποτυχίας της, όμως, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα προεκλογικά πυροτεχνήματα και τους πανηγυρικούς λόγους.
Κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου. Οι επιμέρους μάχες του πρόσφατου διαστήματος, (COSCO, e-food, Λιπάσματα Καβάλας, Πετρέλαια Καβάλας, Μαλαματίνα κ.ά.), μπορεί να δείχνουν στην πράξη τι σημαίνει η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη και η πολιτική της κυβέρνησης, αναδεικνύουν όμως ταυτόχρονα και τις δυνατότητες απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, σε μια προκλητική προσπάθεια επίδειξης ισχύος η επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα για την εγκατάσταση της αστυνομίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Παρά την δεδηλωμένη αντίθεση του συνόλου των φοιτητών οι αστυνομικές δυνάμεις είναι στις πύλες του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ όπως και εντός του ΑΠΘ. Η έμπρακτη πια παραβίαση του Ασύλου από την κυβέρνηση της ΝΔ αποτελεί την πλέον επιθετική της κίνηση, σε μια προσπάθεια να τσακίσει το φοιτητικό κίνημα, τους φοιτητές που μέσα από τα συλλογικά τους όργανα αντιστέκονται στο σχέδιό της να μετατρέψει τις σχολές σε φοιτητικό κάτεργο, ερμητικά σφραγισμένο, σαν μια αποστειρωμένη γυάλα, με σχολές κλειστές για τους φοιτητές και ορθάνοιχτες για την αστυνομία.
Ο αγώνας υπεράσπισης του Ασύλου γενικότερα είναι αγώνας που καλείται να δώσει όλος ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές και τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, προασπίζοντας τα δικαιώματα και τα κεκτημένα που σφυρηλατήθηκαν και κατακτήθηκαν με αίμα και αγώνες χρόνων. Το Άσυλο, ως χώρος συμπύκνωσης των ταξικών αντιθέσεων, οργάνωσης του κινήματος και προστασίας από την κρατική βία, είναι βαθιά ριζωμένο στις μνήμες του λαού, της νεολαίας, των φοιτητών και των εργαζομένων και είναι ταυτόσημο με τους αγώνες που αμφισβήτησαν το ταξικό συσχετισμό δύναμης ακόμα και σε καιρούς που αυτός φάνταζε ανίκητος.
Ένα κίνημα που θα παλεύει για να απεμπλακεί η χώρα από τον πόλεμο και τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ανάλογα με τις ανάγκες των εργαζομένων, ενάντια στα voucher και τα επιδόματα της πείνας, για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Ένα κίνημα που θα προασπίζει το πανεπιστημιακό Άσυλο.
Ένα κίνημα που θα βάζει τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο ως πρωταγωνιστή.
Στις 10 Σεπτέμβρη, Σωματεία εργαζομένων και Φοιτητικοί Σύλλογοι θα βαδίσουμε σε μία ενιαία πορεία ενάντια στην κυβέρνηση που μόνο φτώχεια και ανεργία φέρνει στο λαό και τη νεολαία. Για να πληρώσει επιτέλους το κεφάλαιο και όχι ο λαός!
Προσυγκέντρωση: 16:30 στην Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ με κατεύθυνση τη συγκέντρωση των σωματείων-συνδικάτων στην πλατεία ΧΑΝΘ στις 18.00.
Αριστερή Συσπείρωση
Σεπτέμβριος 2022